Ένα από τα όνειρα μου, σαν παλιός χρήστης Unix, που είδε και έζησε όλη την ιστορία του GNU/Linux από το 1997 περίπου (SuSe Linux αγορασμένο από Παπασωτηρίου) έως σήμερα, ήταν να μπορώ να έχω διαθέσιμο όλο το λογισμικό, ανοικτού και ελεύθερου κώδικα, για όποια διανομή Linux ήθελα.
Δυστυχώς όμως, λόγω του systemd, πολλοί developers παγιδεύτηκαν μέσα στον λαβύρινθο του SystemD, παγιδεύοντας εφαρμογές και χρήστες, να χρησιμοποιούν το SystemD, σαν το πασπαρτού, δηλαδή το κλειδάκι που τα ξεκλειδώνει όλα.
Τελευταία παράγινε, με μαγκίτσες τύπου Gnome-OS κλπ, που στην ουσία είναι απόπειρες vendor-lockin, για να υποχρεώνουν τον κόσμο, ακόμη περισσότερο, να εξαρτάται από το SystemD.
Αυτό τελικά, παρακάμφθηκε και παρακάμφθηκε, ως εμπόδιο, αλλά εξακολουθούσαν να μην διατίθενται κάποιες άλλες σοβαρές εφαρμογές, όπως το Webmin/Virtualmin κλπ.
Τελικά, προσπεράστηκε και αυτό, τόσο απλά, που άνοιξε τον δρόμο, για να απορροφούνται μεγάλα κομμάτια λογισμικού, απλά αφαιρώντας τα services, αλλά χωρίς να χρειάζεται να παρεμβαίνει κανείς, απόλυτα στον πηγαίο κώδικά τους, κάτι που στην περίπτωση των Webmin/Virtualmin/gnome-shell-extension-hibernate κλπ, απλά δεν θα μπορούσαμε ή και δεν θα μπαίναμε ποτέ στην διαδικασία.
Πώς κατορθώθηκε αυτό;
Διαβάστε το στο Webmin, nosystemd & Artix Linux, μια ωραία ιστορία, για developers και όχι μόνο
